Mete'nin Doğum Hikayesi

13 Mart Perşembe günü 41+2 günlükken bir ebeyle görüştüm zira doğumum başlamıyordu
Sezeryan sonrası normal doğum yapmak istiyordum üstelik 41+5 beklemek için son günümdü

Ebe doğumun başlaması için bir yöntem uyguladı
Rahime uyarı yaptı o gün nst de bir yüksek sancım da çıkmıştı umutluydum...

Akşam üzeri düzensiz sancılar başladı ve saat dokuz gibi sancılar düzene girmeye başladı
öyle böyle değil beş dakikada bir 40 saniye süren sancılar ama çok yoğun hissediyordum
ama inanamıyordum da yakın bir hastaneye gittik saat 12 ' de sancılar neredeyse üç dakikada bir
evet doğumum başlamış sancıları nst de görünce inandım ama muaynede açıklık bir cm çıkınca
hayallerim suya düştü bu kadar sancıya bir cm açıldıysam yine ilk doğumum gibi açılma yavaş olacak ve
sonum sezeryan olacak korkusuna hastaneye değil eve gittim
ama oturamıyordum ılık duşa gireyim dedim o da rahatlatmadı doktoru aradım sürekli turluyordum sancılar neredeyse dk.da bire düşmüştü artık dayanamayacağım dedim ve eymeni babaannesine bırakıp ablam ve yeğenimi alıp hastaneye gittik bir de stajyer doulamı aradım yol da kusmaya başladım bağırıyor gülüyordum böyle doğum mu olur bu kadar sancımı olur diye hastaneye vardığımız da saat üç gibiydi
diğer ablam yeğenlerim doulam hastane kapısında beni bekliyorlardı.
Doulamla biz önce nöbetçi doktora muayne olduk açılma 3cm
sancılar çok yoğun ve sık dayanmak güç ama doğal doğumu yaşamak istiyorum dayanmaya çalışıyorum
Bir saat sonra doktorum geldi muaynede açılma 6cm çok iyi dedi
sancıları sürekli ayakta çekiyorum doulama yalvarıyorum belime masaj yap diye gerçekten çok iyi geliyordu
aklıma gelen herkese dua ediyordum
bir saat sonra suyum kendiliğinden patladı doktorum çok iyi az sonra doğumhaneye alacağım seni dedi

gerçekten çok yoğun sancılar çekiyordum sancılar arası yok denecek kadar azdı

Ssvd için ilk gittiğim doktor bu bebek inmez demişti iki haftadır gittiğim başka bir doktorla yola devam ediyordum nihayet doğumhaneye alındım açıklığım 10 cm'e ulaşmış tam
Ikınmalarım başladı ıkınıyorum ama bebeğim aşağıya inmiyordu neredeyse yarım saat kadar ıkındım
doktorum rüptür başladığını ve artık riske giremeyeceğimizi söyleyerek sezeryana karar verdi
eşim içeri girdi çok istiyordu biraz daha beklesek dedi doktor da bu saatten sonrası anne bebek için risk malesef bekleyemeyiz eşim yine ısrar edince buyrun kendiniz doğurtun isterseniz diyerek tersledi hatta
doktorumun hakkını yiyemem son ana kadar bekledi

bana yine sezeryan yolları gözüktü spinal anestezi istedim bu defa belki bi daha yaşayamayacağım doğum anını en azından göreyim istedim bu sancılarla durabilecek misin dediler durdum içim acıyor diyordum doulama bunca sancı çek ıkınma aşamasını bile yaşa ve sezeryan ol o da bana destek oluyordu doktorum eski sezeryan kesimin yırtılmaya başladığını tam zamanında ameliyata alındığımı söyledi biraz rahatladım en azından elimden geleni yaptım ve en önemlisi bebeğim kendi istediği zaman geliyor ve cuma sabahı saat 6:21 de Mete dünyaya geldi. Öyle kızgındı ki onu ilk gördüğüm an kaşları çatık anam dedim ben mi seni doğurdum sen mi beni :))
Spinal sezeryan çok rahattı odama çıktım bebeğim gelmek bilmedi bana yok hazırlanıyor falan diyorlar
ama bayağı zaman geçti en sonunda söylemek zorunda kaldılar Mete solunum sıkıntısı yaşadığı için küvezde
iri bir bebek oluşu (4.260kg53cm) ve doğumun zor olduğundan kaynaklandığı tahmin ediliyormuş mete başka bir hastaneye gönderildi yoğun bakım ünitesine bebeksiz anne olarak odamda gelenleri ağırlıyordum arada gözlerim kapanıyordu o kadar yorulmuştum ki bebeğimi görsem belki kendime gelecektim süt sağmaya başladık hastanede ama çok az çıkıyordu ertesi sabah hastaneden çıkmak istedim doktorum kendini iyi hissediyorsan çıkabilirsin dedi bende bebeğimi görürsem iyi olacağım dedim önce eve geldim ve sonra ziyaret saatinde meteyi görmeye gittik yorgun ve minik bir savaşcı gibi duruyordu masum yavrum parmaklarını emiyordu minnak ellerinde serum takılıydı.O an şükrettim Rabbime onu bize bağışladığı için...
 Ertesi günü tekrar gittiğimizde odaya çıkaracaklarını söylediler sevindik ve oğlumuzla beraber iki gün daha hastanede kalıp sapasağlam evimize geldik hamdolsun...

Doulam Merve Polat'a sonsuz teşekkürler bu doğumda başından sonuna dek yanımda olduğu için
Doktorum Serpil Özen'e Via Hospital Selimiye Hastanesi çalışanlarına  ilgi ve desteklerinden ötürü sonsuz teşekkürler...
Birinci doktorum evet doğru tahminde bulundu onunda hakkını yemeyeyim ama ben bebeğim kendi istediği zaman gelsin istiyordum ille de normal doğum değildi istediğim fakat o beni planlı sezeryana yönelltikçe kendisine olan güvenim azaldı ne yazık ki...

Velhasıl
Rabb'im dileyen herkesi evlat sahibi yapsın
Evlatlarımızı salih kullarından eylesin
Onları bize hayırlı evlat, Bizleri de onlara hayırlı anne baba eylesin inşaallah...