kendimde lavobaya kalktım ve suyumun geldiğini farkettim sonrasında hemen duşa girdim
suyum gelmeye devam ediyordu fakat hiç sancım-ağrım yoktu...
Eşim bana ben ona sürekli panik yapma deyip duruyorduk...
Doktorumu arayıp durumu söyledim hemen hastaneye git dedi...
Bugün müydü Allah'ım dokuz aydır karnımda taşıdığım minik adamla tanışacağım gün...
Giyindik, valizimizi aldık eşim fotoğrafımı çekiyor bende dualar ediyordum evimizden çıkarken...
Hastaneye varmamız 10 dk. bile sürmedi...
Nöbetçi doktor tarafından muayne edildim... Suyum gelmeye devam ediyor...
Açılma 2-3 cm civarında...
Derken yatışımız yapıldı ve odaya geçtik...
Hastane yakınında oturan ablamda hemen yanımıza geldi...
Ben kimseye haber verilmesin istemiştim fakat öyle olmadı...
Duyan hastaneye gelmeye başladı...
Doktorum geldi bir muayne daha...
ve saat dokuz sularında kendi sancım olmadığından suni sancı verilmeye başlandı..
ilk başlarda çok iyiydim gülüyor konuşuyordum herkesle...
sancılarım artmaya başladı arada yapılan muaynelerde herkes dışarı çıkıyor sonra yine giriyorlardı..
insanların beni o halde görmesi psikolojik olarak beni bitirdi
kendimi kasıyordum ağlamaya başlamıştım...
saat bir sularında yapılan muayne de açılma üç buçuk cm olmuştu...
ben artık kıvranıyordum ve sezeryan olmak istiyorum demeye başladım...
suni sancı kesildi.. sanırım kendi sancılarımda başlamıştı ki hiç rahatlamadım...
hemen gelip sonda taktılar ve ameliyathaneye götürüldüm...
genel anestezi sonucu kendime geldiğimde nedendir bilinmez
nefes alamıyorum diyordum ki gerçekten de alamıyordum...
ameliyattan çok sonra çıkmışım dışardakiler çok merak etmişler...
o günün gecesine kadar oksijen verildi bana...
odama getirildiğimde bebeğimi gördüm ama nefes problemi yaşadığım için
o anları hayal-meyal hatırlıyorum...
hayatımın en güzel günü en kötü günüyle birleşmişti adeta...
bunları yazarken niyetim kimseyi korkutmak değil...
sezeyandan sonra pek acı çekmedim ilk ayağa kalkma vs. gibi şeyler
vız geldi bana suni sancının acısından sonra...
şimdi düşünüyorumda odamda o kadar insan olmasaydı
ve ben kendimi o derece kasmasaydım belki normal doğurabilirdim...
ama nasip işte
insan bir şeyden korkmamalı dokuz ay boyunca hep korktuğum şey başıma geldi...
suni sancı çekip sezeryan olmak...
Rabb'ime şükürler olsun bebikim evimizde sağlıklı , ben de sağlığıma kavuştum...
Gerisi çok da önemli değil aslında...
Bebikim 3.450 gr 50 cm olarak dünyaya geldi...
Kendisiyle tanışmak isterseniz buyrun...
İşte bu minik adam dünyamıza geldiği günden beri huzur ve mutluluğun adı...
Rabb'im annelik duygusunu tatmak isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip eylesin...
Bu gerçekten insanın cennete gideceğine dair umudunu fazlalaştıran bir durummuş
Boşuna cennet annelerin ayakları altında değilmiş...
Çok kutsalmış annelik...
Anne olunca anladım...
Darısı bebeğini bekleyenlerin başına sağlıkla inşallah...
9 yorum:
ağlayarak okudum yazını bu aralar çok tedirginim zaten. Doğuma dair hiçbir belirti olmasa da geceleri gözüme uyku girmiyor sanki her an bir işaret gelecek, bir sancı ya da su ve ben doğuracağım gibi hissediyorum. Bir kaç gündür ilk defa çekeceğim sancılar çok mu fazla olacak acaba diye korkmaya başladım. Hep öyle veya böyle çocuğuma kavuşacağım diyorum önemli olan da bu değil mi zaten, allah herşeyin hayırlısını verir biliyorum. Senin de bebeğin hayırlı olsun, sağlıkla mutlulukla büyütmek nasip olsun.
canım ya darısı basıma...nasıl duygulandım anlatamam...rabbim gercekten annelik duygusunu yasatsın herkese...bebeğin öle güzel ki maslkh suphanallah...
benimde hayırlsı ile cuma gunu inşlh...
missred's diary seni çok iyi anlıyorum canım çok değil henüz 8 gün önce bende aynı duygularla yaşıyordum...
her şey olacağına varıyor gerçekten...
Sağlıkla gelsin meleğin inşallah...
minik kelebeğim seninde gün belirlenmiş hayırlı olsun...
sağlıcakla bekliyoruz sizi...
tebrik ederim :) ben de heyecanla o günün gelmesini bekleyen hamişlerdenim, missred in dediği gibi herşeyin hayırlısı.
önemli olan her ikinizin de sağlıklı olması, ömür boyu sağlıklı, mutlu bir aile olmanız dileğiyle :)
Ne tatlı anlatmışsın, bir çırpıda okuyuverdim:) Sağlıkla, mutlulukla, neşeyle, gözünün önünde büyüsün Eymen...
deyda sende sağlıkla bebeğine kavuşursun inşallah...
nar teşekkür ederim içten yorumun için...
bebeiğiniz hayırlı olsun, kesinlikle her annenin doğum hikayesi birbirinden farklı ben de çok zor bir doğumla kızıma kavuştum.. dediğiniz gibi boşuna değil cenntein ayaklarımızın altına serilişi :) bebeğinize sağlıklı ve mutlu bir hayat dilerim.. sevgiler..
sen doğum yaptığın sırada ben istanbul'da değilmişim, bu nedenle kaçırmışım bu postları.. zaten o sıralarda okusam da ne demek istediğini anlamazmışım. Ama şimdi çok iyi anlıyorum, bir şeylerin planladığın gibi gitmemesinin ne demek olduğunu :(
neyseki çok şükür bebeklerimiz sağlıkla geldi dünyaya :) ve bizde onları sağlıkla kucağımıza alabildik :)
teşekkürler nilay ve çiğdem...
Yorum Gönder